ŞÜKÜR...

Dün gece yazmak istedim
koskaca okyanustaki ufacık çalkantımı
ve sonra düşündüm
benim acımın
acizliğimin ve göz yaşımın aktığı anlarda
dünyada gercek acıları açlığı cekenleri
bir nefesle ısınmaya çalışanları
boğazından kuru ekmekten başkası geçmeyip aç uyuyanları
dermansız hasta olanları
sonra utandım tok karnımdan yanan sobamdan
benim derdim ufacık bir sevgi isteğiydi
benimkisi beni anlamayanlara sitemdi
ama yazmaya anlatmaya deymezdi
şukretmesini bilmeliydim
ve benim sahip olupta göz ardı etiklerim
kimbilir o gece kac kişiyi mutlu etmeye yeterdi